Znów zwyciężyli pod Grochowiskami

Mimo deszczu i chłodu do maleńkiej wioski dotarły z Pińczowa i Buska piesze rajdy turystyczne, a autokarami i samochodami przyjechało mnóstwo miłośników historii.
Na placu przy mogile powstańczej stanęło kilkadziesiąt pocztów sztandarowych oraz wielu gości. Apel poległych odczytał historyk Robert Osiński. Chwile później rozległa się salwa honorowa, a ksiądz kanonik Józef Zdradzisz, dziekan dekanatu pińczowskiego odmówił modlitwę. Przy wielkim krzyżu wieńczącym powstańczą mogiłę spoczęły wieńce i zapłonęły znicze.

DO ATAKU
Potem przez oczami tłumu widzów rozgrywały się sceny sprzed 144 laty. Przy znakomitym podkładzie akustycznym, pieśniach i wrzawie bitewnej, na pozycje carskich wojsk szarżowały raz po raz szwadrony powstańczej kawalerii, oddziały żuawów śmierci i rzesza kosynierów. Płonąca chata, zapory z ognia i ciągłe armatnie wystrzały mieszały się z okrzykami i hukiem karabinów.

W spektaklu wyreżyserowanym przez Mariusza Kowalskiego z Kielc nie zabrakło nawet rozdzierającej serca sceny śmierci księdza Agrypina Konarskiego, który z krzyżem w jednej ręce i rewolwerem w drugiej, zagrzewał powstańców do walki.
Wspaniale prezentowali się statyści z pińczowskich gimnazjów. Część z nich - uzbrojona w atrapy karabinów - stanowiła osłonę rosyjskich baterii artyleryjskich, pozostali - z kosami osadzonymi na sztorc - szturmowali ich pozycje na skraju lasu.

 
Szarże kawalerii Kieleckiego Ochotniczego Szwadronu im. 13 Pułku Ułanów Wileńskich były pełne brawury i ułańskiej fantazji. Podziw wzbudzały konie, zupełnie nie bojące się bitewnej palby i ognia. (I. Imosa)

Grochówka po bitwie
Nie zawiodło Towarzystwo Przyjaciół Ponidzia. Które rozprowadzało mnóstwo publikacji na temat dziejów Powstania Styczniowego i bitwy. Były także pamiątkowe karty pocztowe i okolicznościowy stempel. Dla zmarzniętych, zmokniętych i zmęczonych widzów przygotowano kotły z gorącą grochówką, a przy płonących ogniskach każdy mógł także posilić się gorącą kiełbaską.

Wczoraj w kościele Świętego Brata Alberta odprawiona została msza święta w intencji Ojczyzny i patrona parafii, który będąc 18-letnim chłopcem walczył pod Grochowiskami w szeregach korpusu generała Langiewicza

Irena Imosa

 źródło: